The 'Emerald' City
Blijf op de hoogte en volg Joep
18 Maart 2014 | Verenigde Staten, Seattle
Hallo allemaal,
Afgelopen week begon goed: ik voelde me een idioot! Toen ik op maandagmorgen aankwam op SFU, werd mij duidelijk dat het weekend ervoor de klok naar zomertijd was verzet. Ik had dit de hele zondag niet gemerkt. Dit betekent dat het hier nu nog maar acht uur vroeger is dan bij jullie (voorlopig). Ook het weer leek het woord 'zomertijd' te hebben begrepen, want de hele week was het opmerkelijk aangenaam.
Dinsdag ben ik bij Razvan thuis geweest en heb zijn vrouw en twee dochters ontmoet. De eerste korte test met zijn dochter van een half jaar op schoot heb ik (als volleerde oom) doorstaan.
Zaterdagmorgen vertrok ik vroeg met een bus vanuit Vancouver downtown richting Seattle in de Verenigde Staten. Na een paar uur in de bus, en na een paar dollar te hebben afgedragen aan de grens om dit Beloofde Land in te mogen, kwamen we kort na 11:00 aan. Seattle lijkt eigenlijk heel veel op Vancouver. De sfeer die er heerst is vergelijkbaar. De stad ligt aan het water, heeft hoogteverschillen en is grotendeels opgezet op basis van een rechthoekig stratenplan. Ik had er weinig problemen de weg te vinden. Maar helaas: ook het weer is in Seattle een beetje Vancouveriaans. Ze noemen de stad 'The Emerald City', maar er was weinig smaragdgroens aan. Het weekend was grijs, grijs, grijs. Zelfs de regen was niet in staat die grijze kleur weg te wassen...
Een kort overzicht van wat ik zaterdag heb gezien, en waarvan enkele dingen ook op de foto staan: Seattle Space Needle (van afstand), Pike Place Market (grote, drukke, overdekte markt), Pioneer Square (oudste nog bestaande gebouwen van de stad), Smith Tower (eerste wolkenkrabber van de stad uit 1914), Public Library (ontworpen door o.a. Rem Koolhaas) en optocht vanwege St. Patrick's Day (!).
's Avonds heb ik zowaar nog aan cultuur gedaan; ik ben naar een concert van de Seattle Symphony geweest ('neutjesrang'). Wie weet maakt dit iets goed van de twee maanden die ik zelf niet kan oefenen. De zaal in Benaroya Hall was vrij enorm, 2500 plaatsen las ik achteraf, en had naast de begane grond nog vier lagen balkons. Een live-uitvoering heeft iets speciaals; bijvoorbeeld dat je ziet hoe muzikanten met hun voeten bewegen, dat je ze hun bladzijde kunt horen omslaan (ja, zo dichtbij zat ik: voor een dubbeltje bijna op de eerste rij), en dat je losgelaten slierten paardenhaar langs hun strijkstok ziet hangen na een snel gedeelte. Voor de geïnteresseerden: het concert bestond uit De Middagheks van Dvořak, het Tweede Vioolconcert van Bartok (niet echt toegankelijk, maar die vioolsolist kon spelen! En helemaal uit z'n hoofd!), en de Praagse Symfonie van Mozart.
Viel het weer op zaterdag nog een beetje mee, op zondag heeft het de hele dag constant geregend! Ik had voor 's morgens een kaartje voor de Space Needle. Helaas was het uitzicht ook grijs, grijs, grijs. Maar deze attractie hoort er wel een beetje bij.
Min of meer per toeval kwam ik achter het bestaan van Bill Speidel's Underground Tour, die ik 's middags bezocht. Het achterliggende verhaal is vrij bijzonder. De tour draait om het gebied rond Pioneer Square. Vroeger (rond 1850) hadden de getijden hier vrij spel, en de straten waren grotendeels een modderpoel, waar je als je geluk had maar tot je enkels in zakte. Tel hierbij op dat het riool niet geweldig was, en je kunt je voorstellen wat voor een paradijs deze wijk was. Toen de wijk in 1889 grotendeels afbrandde, besloot het stadsbestuur dit aan te grijpen om de wijk te herstructureren en flink op te hogen. Dit project zou wel tien jaar gaan duren, en de winkeliers besloten natuurlijk hier niet op te wachten, en herbouwden hun panden. Resultaat was dat er nieuwe bebouwing stond, maar dat de straat beetje bij beetje werd opgehoogd. Langs de gevels kwamen muren te staan waartussen de aangevoerde grond (en wat dies meer zij) werd gestort. Zo ontstonden er smalle passages langs de gevels, terwijl de weg uiteindelijk wel een verdieping hoger lag. Uiteindelijk werden deze gangen afgedekt, waardoor een nieuw trottoir ontstond en de oorspronkelijke eerste verdieping van de huizen en winkels opeens begane grond geworden waren. De lagergelegen passages bleven nog lang in trek als 'overdekt winkelcentrum'. Op sommige plaatsen zie je tegenwoordig nog stukken stoep die ingelegd zijn met paarsachtige glazen vierkantjes. Dit zijn de originele bovenlichten, die de passages van licht voorzagen. De tour leidde langs de ondergrondse verdiepingen van een aantal huizen rond het plein. De huidige voordeuren waren ooit een raam op de eerste verdieping. Beneden kun je nog steeds de oorspronkelijke gevel met ramen en deuren zien, met op een afstandje erachter de dikke muur die de opgehoogde straat tegenhield. Die bovenlichten deden (waar nog aanwezig) hun werk goed. Werkelijk een vreemd idee om daar beneden te zijn!
Op zondag tegen de avond was het tijd om terug te keren naar Canada. Betalen om de grens over te mogen was niet nodig, de beambten leken aardiger dan de Amerikaanse, en ik hoefde niet te verklaren dat ik tussen 1933 en 1945 geen Nazi-sympathisant was. I think I love you, Canada!
Inmiddels is de werkweek alweer een dag oud; ik schrijf dit op maandagavond. Bedankt alle mensen die hier (of via een ander medium) een reactie achterlieten. Het is leuk te merken dat ik dit niet alleen voor mijn eigen archief schrijf! Groeten!
Afgelopen week begon goed: ik voelde me een idioot! Toen ik op maandagmorgen aankwam op SFU, werd mij duidelijk dat het weekend ervoor de klok naar zomertijd was verzet. Ik had dit de hele zondag niet gemerkt. Dit betekent dat het hier nu nog maar acht uur vroeger is dan bij jullie (voorlopig). Ook het weer leek het woord 'zomertijd' te hebben begrepen, want de hele week was het opmerkelijk aangenaam.
Dinsdag ben ik bij Razvan thuis geweest en heb zijn vrouw en twee dochters ontmoet. De eerste korte test met zijn dochter van een half jaar op schoot heb ik (als volleerde oom) doorstaan.
Zaterdagmorgen vertrok ik vroeg met een bus vanuit Vancouver downtown richting Seattle in de Verenigde Staten. Na een paar uur in de bus, en na een paar dollar te hebben afgedragen aan de grens om dit Beloofde Land in te mogen, kwamen we kort na 11:00 aan. Seattle lijkt eigenlijk heel veel op Vancouver. De sfeer die er heerst is vergelijkbaar. De stad ligt aan het water, heeft hoogteverschillen en is grotendeels opgezet op basis van een rechthoekig stratenplan. Ik had er weinig problemen de weg te vinden. Maar helaas: ook het weer is in Seattle een beetje Vancouveriaans. Ze noemen de stad 'The Emerald City', maar er was weinig smaragdgroens aan. Het weekend was grijs, grijs, grijs. Zelfs de regen was niet in staat die grijze kleur weg te wassen...
Een kort overzicht van wat ik zaterdag heb gezien, en waarvan enkele dingen ook op de foto staan: Seattle Space Needle (van afstand), Pike Place Market (grote, drukke, overdekte markt), Pioneer Square (oudste nog bestaande gebouwen van de stad), Smith Tower (eerste wolkenkrabber van de stad uit 1914), Public Library (ontworpen door o.a. Rem Koolhaas) en optocht vanwege St. Patrick's Day (!).
's Avonds heb ik zowaar nog aan cultuur gedaan; ik ben naar een concert van de Seattle Symphony geweest ('neutjesrang'). Wie weet maakt dit iets goed van de twee maanden die ik zelf niet kan oefenen. De zaal in Benaroya Hall was vrij enorm, 2500 plaatsen las ik achteraf, en had naast de begane grond nog vier lagen balkons. Een live-uitvoering heeft iets speciaals; bijvoorbeeld dat je ziet hoe muzikanten met hun voeten bewegen, dat je ze hun bladzijde kunt horen omslaan (ja, zo dichtbij zat ik: voor een dubbeltje bijna op de eerste rij), en dat je losgelaten slierten paardenhaar langs hun strijkstok ziet hangen na een snel gedeelte. Voor de geïnteresseerden: het concert bestond uit De Middagheks van Dvořak, het Tweede Vioolconcert van Bartok (niet echt toegankelijk, maar die vioolsolist kon spelen! En helemaal uit z'n hoofd!), en de Praagse Symfonie van Mozart.
Viel het weer op zaterdag nog een beetje mee, op zondag heeft het de hele dag constant geregend! Ik had voor 's morgens een kaartje voor de Space Needle. Helaas was het uitzicht ook grijs, grijs, grijs. Maar deze attractie hoort er wel een beetje bij.
Min of meer per toeval kwam ik achter het bestaan van Bill Speidel's Underground Tour, die ik 's middags bezocht. Het achterliggende verhaal is vrij bijzonder. De tour draait om het gebied rond Pioneer Square. Vroeger (rond 1850) hadden de getijden hier vrij spel, en de straten waren grotendeels een modderpoel, waar je als je geluk had maar tot je enkels in zakte. Tel hierbij op dat het riool niet geweldig was, en je kunt je voorstellen wat voor een paradijs deze wijk was. Toen de wijk in 1889 grotendeels afbrandde, besloot het stadsbestuur dit aan te grijpen om de wijk te herstructureren en flink op te hogen. Dit project zou wel tien jaar gaan duren, en de winkeliers besloten natuurlijk hier niet op te wachten, en herbouwden hun panden. Resultaat was dat er nieuwe bebouwing stond, maar dat de straat beetje bij beetje werd opgehoogd. Langs de gevels kwamen muren te staan waartussen de aangevoerde grond (en wat dies meer zij) werd gestort. Zo ontstonden er smalle passages langs de gevels, terwijl de weg uiteindelijk wel een verdieping hoger lag. Uiteindelijk werden deze gangen afgedekt, waardoor een nieuw trottoir ontstond en de oorspronkelijke eerste verdieping van de huizen en winkels opeens begane grond geworden waren. De lagergelegen passages bleven nog lang in trek als 'overdekt winkelcentrum'. Op sommige plaatsen zie je tegenwoordig nog stukken stoep die ingelegd zijn met paarsachtige glazen vierkantjes. Dit zijn de originele bovenlichten, die de passages van licht voorzagen. De tour leidde langs de ondergrondse verdiepingen van een aantal huizen rond het plein. De huidige voordeuren waren ooit een raam op de eerste verdieping. Beneden kun je nog steeds de oorspronkelijke gevel met ramen en deuren zien, met op een afstandje erachter de dikke muur die de opgehoogde straat tegenhield. Die bovenlichten deden (waar nog aanwezig) hun werk goed. Werkelijk een vreemd idee om daar beneden te zijn!
Op zondag tegen de avond was het tijd om terug te keren naar Canada. Betalen om de grens over te mogen was niet nodig, de beambten leken aardiger dan de Amerikaanse, en ik hoefde niet te verklaren dat ik tussen 1933 en 1945 geen Nazi-sympathisant was. I think I love you, Canada!
Inmiddels is de werkweek alweer een dag oud; ik schrijf dit op maandagavond. Bedankt alle mensen die hier (of via een ander medium) een reactie achterlieten. Het is leuk te merken dat ik dit niet alleen voor mijn eigen archief schrijf! Groeten!
-
18 Maart 2014 - 08:11
Aafke:
Ha Joep,
Höb se de klok inmiddels biej gedreijd :p ?
Ich laes edere waek dien sjone verhaole. Geneet d'r nog mer effe van, want euver ein paar waeke zit se weer in Zjwame!
Toet in de trein :).
Groete Aafke -
18 Maart 2014 - 12:00
Hans Evers:
Daag Joep, zo te merke ammezeerse dich waal dao. Ich laes weinig euver aete (waal foto's mit vès!) en nog minder euver dien ôngerzeuk. Me vreug zich aaf waasse dao noe eigelik duis? En es ich Aafke good begriep den is 't aafzeen in Zwjame, want 't guf dich de raod nog mer efkes te genete noe 't nog kan ... Waat de meziek betruf: kommende zonjig gaon ich loestere nao alle keuninklikke van Remuunj en ommelanden. Bön benuujd. Höbbe ze gen skype-verbinjing veur dich geregeld desse mit kons loestere?
De groete dao en toet binnekort weer,
Hans -
19 Maart 2014 - 00:02
Tjeu:
Maar in ingelstalige lenj rieje ze toch sowieso links van de klok? -
19 Maart 2014 - 15:35
Marlies Meijers:
Hee Joep!
Toch een goed teken dat je zo tijdloos leeft in Vancouver. Ja, Reinier doet mee met het concert. hij heeft 1 x mee geoefend en heb heel wat met hem gekletst, zelfs zo erg dat mijn dochter Martje opmerkte dat we stil moesten zijn.....Leuke vent die Reinier! Ja, helaas wordt de hoornsectie helemaal uitgedund maar ik zal op oproepbasis beschikbaar zijn als ik het kan inplannen. Kan je toch niet helemaal in de steek laten..haha...Verder blijft het hier zonnig en elke dag zie je de natuur groener worden en hoor ik om 6 uur al de eerste vogels fluiten. Ben benieuwd hoe zondag het concert zal verlopen, heb er wel zin in. Vandaag zijn hier de gemeenteraad-verkiezingen dus ik moet mijn stem nog gaan uitbrengen. Nou Joep wens je nog een fijne week en geniet want je begint al aardig af te tellen. Groetjes:Marlies -
20 Maart 2014 - 08:10
Desiree:
Ha Joep,
Waat leuk om van dich te heure via zo'n reisversjlaag. Ich laes ut edere keer! Ut zönke sjient hiej al lekker. Mien narcisse zin al oetgekomme en de lente is noe eindelik ech begos.
Nog mer efkes en den bösse alweer truuk.
Geneet nog van dien letste waeke en toet sjnel weer in zjwame.
Groetjes,
Kleine mäös -
22 Maart 2014 - 21:35
Bram:
Ha Joep,
Det mit dae zomertied waar dich hiej waarsjienlik neet gelök... Sjiek, hahaha!
Good desse get muzikale cultuur höbs opgesjnaove, doe kums aan de bak aant gaon esse truukkums!
T waer wisselt hiej biejnao mit de daag. Donderdig haaje vr sjoone 21 grade, dit weekend is t alweer vettig kaad aant weije...
Geniet dr nog efkes van en toet sjnel!
Groete,
Bram
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
